Reseña: El (Sin)Sentido del amor

¡¡¡WIII!!!
Las vacaciones han llegado y con las vacaciones un montón de libros han acabado en mi poder, ese es el caso del libro del que os vengo a hablar hoy El (Sin)Sentido del amor. ¿Desde cuándo el amor tiene sentido?


Título: El (Sin)Sentido del amor
Autor: Javier Ruescas
Editorial: Montena
Nº de páginas: 224

Sinopsis:
¿Qué harías si tu mejor amiga se enamorase del rompecorazones oficial de tu ciudad?

La fiesta que da inicio a las vacaciones parece sacada de una peli: una casa enorme y un montón de chicos bebiéndose el último verano antes de la universidad.

No es el ambiente de Lana, ella preferiría estar con la cabeza metida en sus ilustraciones. Pero Ciro, el blogger anónimo del momento y su mejor amigo, la ha arrastrado hasta allí porque dice que es donde está la emoción. Y lo cierto es que no se equivoca: en esa fiesta Lana conoce a un chico muy interesante con quien se siente inesperadamente cómoda; la anfitriona tiene una gran bronca de celos con su novio y Julia, la mejor amiga de Lana, no llega a encontrarles porque de camino a la fiesta se topa con un perfecto desconocido y decide pasar la noche con él.

El problema es que esos tres chicos: el interesante de Lana, el novio infiel de la anfitriona y el perfecto desconocido de Julia, son la misma persona: Jac, quien además va a empezar a trabajar con el padre de Lana el lunes siguiente.

¿Tiene sentido?

Este verano, Jac y Lana están atrapados en el mismo universo y parecen destinados a colisionar una y otra vez hasta que lo descubran.

Opinión personal:
Hace ya bastante tiempo que se de la existencia de Javier Ruescas, lo conocí gracias a su canal de BookTube y desde entonces me moría de ganas por leer algo suyo. Pues bien, no me arrepiento en absoluto.

Este es uno de esos libros que empiezas y te resulta imposible parar, y es que aunque tiene un final más o menos predecible, tiene ese toque que lo hace especial; un punto único que hace que te centres más en el trayecto que en el final del recorrido.

¿Qué es eso que lo hace tan especial? Mejor no me lo preguntéis porque ni yo misma lo sé. Vale, sí, tiene una buena prosa y un ritmo ágil. Vale que los personajes son reales y cercanos. No te negaré que la subtrama de Ciro es fantástica, y tampoco me oiréis decir que yo sabía cual era el secreto de Jac porque en realidad no tenía ni idea pero en realidad creo que es la combinación de todo esto lo que hace que El (Sin)Sentido del amor sea una novela  que te llega y que como mínimo te hace pensar en cuál es el sentido del amor.

"Las historias esperan que las descubras y las compartas."

Aunque no lo parezca este libro te hace cuestionarte el amor en todas y cada una de sus variantes: El amor de pareja, el amor de familia, el amor de amigos... Obviamente no todos son iguales, pero todos son importantes para que nosotros nos sintamos completos.

Con respecto a los personajes. Lana es la protagonista perfecta con algunos debates internos, pero perfecta es muy agradable, quiere y proteje a su familia y a sus amigos y tiene carácter; sabe lo que quiere y lucha por ello hasta conseguirlo. Jac es... no tengo palabras para definirlo. Es inteligente, divertido y bueno y aunque tiene una reputación pésima con las mujeres no es para nada el capullo que en un principio pueda parecer. 


Me encanta que a lo largo del libro se hagan referencias a películas y  a obras de arte. De hecho, las obras de arte y el arte en sí son una parte muy importante de la historia y las referencias ayudan al lector a situarse y a que todo parezca mucho más real. Y...sí señores ¡¡Kandinski es real!! Existe y sus obras también. Aunque sea una tontería descubrir esto me hizo mucha ilusión. 

En conclusión, este es un libro ameno y divertido, perfecto para leer en una tarde de verano que te deja con una sonrisa de oreja a oreja y una sensación de felicidad que te hace pensar que el amor, aunque es un completo sinsentido, merece la pena.

Frase del día:
"¿Qué sentido tiene estar segura de nada cuando se trata de amor?" (El (Sin)Sentido del amor de Javier Ruescas)

¡¡Hasta la próxima!!

Comentarios

  1. Vouno ler este verán na praia. As lecturas veraniegas son coma as pelis navideñas. Canto mais cursi e ñoña mais me mola. Tesme que baixar este e mailo outro que che gustou. Requisito imprescindible: SEN MORTOS

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. As miñas lecturas veraniegas non distan moito das do resto do ano, eu leo o que quero, cando quero e como quero. Anque recoñezo que teño épocas e nas épocas de verán apetézenme (xeralmente) lecturas máis amenas.

      Eliminar
  2. La verdad es que tenía desde hace mucho tiempo ganas de leer a Javier Ruescas y siempre sacaba más libros y yo no daba leído ninguno.
    Pero este tiene buena pinta,y si te gustó tanto quizá me anime a leerlo.
    Buena reseña!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Yo también tenía muchas ganas de leer a Javier Ruescas y no sabía muy bien por donde empezar. No me arrepiento para nada, es un escritor español (cosas que no es habitual en la literatura juvenil) con mucho talento y unas ideas creativas un poco influenciadas por la literatura juvenil inglesa, cosa que no viene mal porque últimamente este tipo de literatura está en racha.

      Eliminar
  3. ¡Hola linda!
    Yo también conocí a Javier Ruescas gracias a Booktube. Desde hace bastante tiempo he tenido ganas de leer algo de el, y esta reseña me dio muchas mas ganas jajaja
    Espero poder leer algún libro suyo pronto, este ya esta añadido a mi lista de pendientes.


    Buena reseña.
    Saludos desde http://myownwords-libros.blogspot.mx/

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Yo estaba exactamente como tú. No hacía más que leer buenas reseñas de él y lo veía en Booktube y tenía muchas ganas de leer algo de él, así que un día me dije ¿Por que no? y puedo decirte que no me arrepiento para nada. Me alegra que te gustara mi reseña.

      ¡¡Nos leemos!!

      Eliminar
  4. He visto varias reseñas de este libro y tengo muchas ganas de leerlo *-*
    Espero poder hacerme con el pronto, cariños y gracias por la reseña! n.n

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A mi personalmente me encantó (creo que por la reseña se nota bastante :D ) te lo recomiendo completamente, además para el verano es una lectura ligera y entretenida, que siempre viene bien.

      ¡¡Besos virtuales!!

      Eliminar
  5. Xa o lín. Isto é unha típica novela romántica. Se no canto de 17 anos, tiveran 27, 37, 47 ou 77 a historia sería válida con mínimos retoques. O meu personaxe favorito é Ines. Tía moi lista (o do pen é un engano moi guay), e a maiores está coma unha puta cabra (calqueira actriz mataría polo seu papel. Os demais son todos coma un repolo cocido sen sal. Paseino moi ben lendoo na praia. Grazas pola recomendación

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. E que anque non nos guste oílo os personaxes que están como cabras son os mellores e os máis interesantes. Alégrame moito que che gustase, unha novela romántica sempre será iso; unha novela romántica, teñas a idade que teñas.

      ¡¡Bicos!!

      Eliminar

Publicar un comentario