Recensión: Cartas de Inverno

WIII!!!

Boas!!! Hoxe imos falar de Cartas de inverno escrito por Agustín Fernández Paz. Comezamos!!

Título: Cartas de inverno

Autor: Agustín Fernández Paz

Editorial: Xerais

Nº de páxinas: 152

Sinopse:

Despois dunha longa estadía en Québec, o escritor Xabier Louzao volve a Galicia e atopa as cartas que o seu amigo Adrián lle escribira na súa ausencia. Unhas cartas que, nunha espiral de enigmas, descobren os estraños sucesos que está a vivir Adrián na súa nova casa e que levan a Xabier a acudir na súa axuda. Pero alí, na vella casa colonial, os dous amigos terán que enfrontarse a misterios que tal vez as persoas nin tan sequera somos quen de imaxinar. A narración está estruturada ó xeito das bonecas rusas: unha voz (en terceira persoa) que dá paso a outra voz (en primeira), que a súa vez dá paso tamén a outra voz (tamén en primeira persoa). E cando esta acaba, unha recuperación escalonada e simétrica das voces anteriores. Cartas de inverno recibiu o Premio Rañolas, ó mellor libro infantil e xuvenil galego do ano 1995

Opinión Persoal:
Non é habitual que me gusten os libros de lectura obrigatoria, pero aquí temos unha rara excepción. Como moi ben explica a Sinopse a estructura aseméllase ó xeito das bonecas rusas, baixo o meu punto de vista isto é o mellor do libro, a estructura. Logo está a forma mediante a que chega a historia ata nós, Adrián mándalle unhas cartas a Xabier, e Xabier mándalle esas cartas e outras, escritas por él, a súa irmá Tareixa. ¿Qué máis? Os debuxos, na historia hai certos elementos de importancia que se reflicten debuxados no papel. Algo interesante para comentar do libro é que hai certos temas que non quedan resoltos de todo, deixando que o lector encha os ocos que o escritor deixou a proposito. Rara vez os libros de xénero "terror" causan impacto na miña forma de percibir o medo, pero recoñezo que este fixome recordar a adrenalina que sentía cando rompía algo dos meus irmáns e fuxía co medo vulindo polo meu corpo. Pareceme moi interesante a razón pola que Adrián volve a Galicia, a morriña. En resume, un libro ameno que está ben narrado e ten unha trama interesente, bastante bó.
Frase do día:
Adiós ríos, adiós fontes, adiós regatos pequenos, adiós vistas dos meus ollos, non sei cando nos veremos. (Rosalia de castro, cantares Gallegos)